Welkom

De praktijkondersteuner Huisarts GGZ (POH-GGZ) krijgt per e-mail een verzoek voor inzage van een medisch dossier. Het verzoek komt van de ouders van de 18-jarige Maaike. 

Als een patiënt onverwacht overlijdt door suïcide dan schokt dat ook de huisarts. Hoewel de mate van impact natuurlijk onvergelijkbaar is met dat voor de naasten, is de emotionele reactie vergelijkbaar. 

De ouders van Maaike zijn enorm verdrietig en wanhopig. Hun dochter heeft een einde aan haar leven gemaakt. Zij willen haar dossier hebben. Hoe begrijpelijk. Daar komt nog bij dat de ouders van Maaike zelf ook patiënten in de praktijk zijn. 

De POH-GGZ kan het medisch dossier van de dochter zeker niet zomaar aan de ouders overhandigen, hoe invoelbaar hun verzoek daartoe ook is. Dat hangt samen met het medisch beroepsgeheim dat ‘over het graf heen reikt’. 

Op 31 januari 2023 promoveerde Amalia Muhaimin op haar proefschrift ‘A Cross-Cultural Journey through Ethics Education’. Voor de rubriek Hora Est stelde redactielid dr. M. Caroline Vos haar een aantal vragen.

Hoe kunnen verpleegkundigen omgaan met alle uitdagingen van de zorg, en hun werkplezier vergroten? Sinds juli 2023 is de Wet Zeggenschap in de Zorg een feit. Dat betekent dat iedere verpleegkundige invloed mag uitoefenen op het beleid van de werkgever. 

Herseninterventies trekken makkelijk de aandacht omdat onze hersenen worden gezien als een wel heel speciaal deel van ons lichaam. 

In de loop van de jaren ’90 verhuisden steeds meer mensen met een beperking van een (beschermd) terrein naar de wijk. Een doorwerking van het neoliberalisme in de zorg, waarin onder andere het maximaliseren van keuzevrijheid centraal stond. 

Verplegen is een veelzijdig beroep, dat enorm varieert per werkplek. In de psychiatrie kom je andere vragen tegen dan in een ziekenhuis, en in de thuiszorg krijg je met andere facetten van zorg te maken dan op een Intensive Care. Er zitten bovendien veel universele aspecten aan de zorg voor mensen. 

In dit nummer van TGE verwijst Maria van den Muijsenbergh naar CBS-cijfers waaruit blijkt dat de 20% rijkste Nederlanders zo’n kwart eeuw langer in goede gezondheid leeft dan de armste 20%. Dat laat zien dat er sprake is van forse, onrechtvaardige gezondheidsverschillen. 

Vorig jaar juni ging ik met pensioen als huisarts en hoogleraar gezondheidsverschillen en persoonsgerichte zorg. In de zorg wilde ik mijn patiënten laten voelen dat zij voor mij allemaal evenveel tellen, hoe verschillend zij ook zijn in achtergrond, gezondheid, talenten. Vanuit mijn leerstoel heb ik door middel van ...

Het is een publiek feit dat mensen met lagere inkomens ongeveer zeven jaar korter leven dan mensen met hoge inkomens en dat ze ook vele jaren meer met chronische ziekten kampen. Hoewel dit statistische feit natuurlijk al veel langer bekend was, komt het tegenwoordig – in de slipstream van de politieke aandacht voor ...

In haar artikel ‘Een moreel pleidooi voor het terugdringen van sociaaleconomische gezondheidsverschillen’ zet Maria van den Muijsenbergh inzichtelijk uiteen hoe gezondheidsverschillen ontstaan en wijst ze erop dat, om die verschillen te verkleinen, zorgverleners en beleidsmakers moeten samenwerken met burgers.

Nawoord van prof. dr. Maria van den Muijsenbergh en prof. dr. Klasien Horstman en Ilse Dijkstra op de Reactie van dr. Beatrijs Haverkamp.

Mariëtte van den Hoven is hoogleraar Ethics, Law & Medical humanities aan het UMC Amsterdam. Daarnaast is zij lid van de Raad van Toezicht en voorzitter van de Commissie Onderwijs van de Hogeschool Leiden en is zij voorzitter van het Nederlands Research Integrity Network. Redactielid Donald van Tol sprak met haar ov...

In Nederland is onderzoek met menselijke embryo’s aan strikte voorwaarden gebonden. Zo is onderzoek alleen toegestaan met gedoneerde embryo’s overgebleven uit ivf-trajecten (zogeheten ‘restembryo’s’) en wel indien de proportionaliteit en subsidiariteit ervan getoetst is door de CCMO en het embryo zich niet langer da...

Beste Jeannette,

Hoe te leven? Wat maakt het leven de moeite waard? Welke verhalen kunnen daarover worden gehoord en verteld, en welke niet? Met die vragen start je je nieuwste boek ‘Reinventing the Good Life. An empirical contribution to the philosophy of care’.

Ik ben in de wolken van de vorm die jullie voor je recensie hebben gekozen! De briefvorm is in het boek uitgewerkt als een mogelijke methodiek om na te denken over ‘het goede leven’. Dat goede leven dat, zoals jullie terecht benadrukken, niet alleen maar goed is, en soms zelfs bedroevend slecht.

De lezer die een vlammend en wetenschappelijk doortimmerd medisch-ethisch betoog verwacht over wat er heden ten dage mis is in de geneeskunde komt allengs bedrogen uit in De medische omerta. Desalniettemin is dit naar vorm en inhoud voor de sector ongewone boek lezenswaardig te noemen.

Een aantal jaren geleden stond ik met een kinderarts voor een volle collegezaal met studenten en hun ouders. ‘Wie is er hier geboren?’, vroeg hij tot hilariteit van het publiek. Iedereen natuurlijk, logisch. Zwangerschap en geboorte horen bij de mens zoals beeld en tekst bij strip horen (zie: Olthuis, 2021). Dat lij...

Jenny Slatman is filosoof en hoogleraar Medical Humanities aan de Universiteit van Tilburg. Ze doet filosofisch en antropologisch onderzoek naar het lichaam en lichamelijkheid in de gezondheidszorg. 

In ‘Dansen met de hydra’ beschrijft Gerben Bakker op eigenzinnige wijze een ontwikkeling die ertoe heeft geleid dat de ruimte in onze samenleving voor een creatief, vrijmoedig omgaan met risico’s zou zijn verdwenen. 

In dit boek presenteert Dick Kleinlugtenbelt een nieuwe gespreksmethode voor moreel beraad: de innerlijk kompas methode. Het boek biedt een handreiking hoe moreel beraad in te zetten voor een ethiek die begrepen wordt als een vrijheidspraktijk. 

De zorg staat voor grote uitdagingen. De maatschappij staat voor grote uitdagingen, want als we er niet in slagen antwoorden te vinden op ontwikkelingen als vergrijzing en personeelstekorten, zal dat grote implicaties hebben voor de kwaliteit van leven van burgers. 

Jaren geleden maakten Amerikaanse medisch-ethici een fascinerend boek over hun eigen ervaringen als kankerpatiënt (Dresser, 2012). Ze leerden er veelvuldig van. In de praktijk bleek autonomie bijvoorbeeld behoorlijk uitdagend. 

In een postuum verschenen boek beschrijft de jonge neurochirurg Paul Kalanithi zijn ervaringen als kankerpatiënt. Hij vertelt over een aanvaring met een collega-arts die hem niet de (pijn)medicatie wil geven waar hij om vraagt. Hij beseft: ik ben nu een onmondige en weerloze patiënt. 

Hoewel artsen dagelijks geconfronteerd worden met zieke patiënten, lijkt zelf ziek-zijn nog altijd een taboe. In dit artikel presenteren wij een zorgethisch onderzoek naar de geleefde ervaring van artsen met een chronische ziekte in de artsenwereld. We beogen hiermee bij te dragen aan een meer zorgzame en inclusieve...

Neuromodulatie is een verzameling van elektrische en chemische behandelingen voor neuro-psychiatrische aandoeningen die direct aangrijpen op het zenuwstelsel. Wie als argeloze internetgebruiker de term ‘neuromodulatie’ in Google invoert, krijgt zo’n 21.900 hits. Neuromodulatie heeft een hoge vlucht genomen en wordt ...

Casus

De familie van mevrouw A. dient een klacht in. De mail van de klachtenfunctionaris valt plompverloren in de mailbox van de nefroloog aan het einde van een vermoeiende poli. Mevrouw A., 78 jaar, was lang onder controle wegens een chronisch nierprobleem. 

Chronisch nierfalen komt wereldwijd bij ongeveer 10% van de mensen voor. Meestal begint het sluimerend en zonder klachten, maar het kan uiteindelijk evolueren naar terminaal nierfalen met nood aan nierfunctie-vervangende therapie, zoals dialyse of een niertransplantatie.

Aan het einde van een vermoeiende poli komt bij de nefroloog een e-mail binnen met een klachtenbrief van de familie van een overleden patiënt. Een klacht is altijd vervelend, zeker als die niet verwacht wordt en dan ook nog op een moment dat het lastig is om ervoor open te staan. 

Uit onderzoek van Laarman et al. blijkt dat artsen zich na een klacht vaak aangevallen en machteloos voelen. Het voelt vaak voor de arts, en voordat je het weet is dat ook zo, dat hij/zij  tegenover de patiënt is komen te staan. 

‘Ik lig er ’s nachts van wakker. Voel de pijn die mensen in Gaza voelen,’ zegt Tamar Shahinian als ik haar vraag wat de situatie in Israël met haar doet. Ze is Palestijns en heeft familie die op de Westbank woont.

Wie nog gelooft in objectieve kennis en een positivistisch wetenschapsparadigma, heeft vast nooit de boeken van Trudy Dehue gelezen. Dehue (1951) weerlegt iedere opvatting die ervan uitgaat dat ‘de werkelijkheid’ en ‘feiten’ buiten ons liggen om wetenschappelijk ontdekt en geduid te worden.